اتصال رزوه ای در انواع سازه های مکانیکی کاربرد فراوانی دارد.به دلیل مزایای اتصال قابل اعتماد، ساختار ساده و مونتاژ و جداسازی راحت، یکی از متداول ترین روش های اتصال است.کیفیت اتصال دهنده ها تأثیر مهمی بر سطح و کیفیت تجهیزات مکانیکی دارد.
بست های رزوه ای برای اتصال سریع قطعات توسط رزوه های داخلی و خارجی گیره می شوند و می توان آنها را جدا کرد.بست های رزوه ای نیز قابلیت تعویض خوب و هزینه کم دارند.با این حال، آنها همچنین منبع مهمی از مشکلات مکانیکی و سایر خرابی ها هستند.بخشی از دلیل این مشکلات این است که آنها خود را در استفاده از دست می دهند.
مکانیسم های زیادی وجود دارد که می تواند منجر به شل شدن بست های رزوه ای شود.این مکانیسم ها را می توان به شل شدن چرخشی و غیر چرخشی تقسیم کرد.
در اکثریت قریب به اتفاق کاربردها، بست های رزوه ای برای اعمال پیش بارگذاری در قسمت زیرین مفصل سفت می شوند.شل شدن را می توان به عنوان از دست دادن نیروی پیش سفت پس از کامل شدن سفت کردن تعریف کرد و می تواند به هر یک از دو روش رخ دهد.
شل شدن چرخشی که معمولاً خود شل شدن نامیده می شود، به چرخش نسبی اتصال دهنده ها تحت بارهای خارجی اشاره دارد.شل شدن غیر چرخشی زمانی است که چرخش نسبی بین رزوه های داخلی و خارجی وجود نداشته باشد، اما از دست دادن پیش بارگذاری رخ می دهد.
شرایط کار واقعی نشان می دهد که رزوه عمومی می تواند شرایط خود قفل را برآورده کند و رزوه تحت بار استاتیک شل نمی شود.در عمل، بار متناوب، ارتعاش و ضربه یکی از دلایل اصلی شل شدن جفت اتصال پیچ است.
روش عمومی ضد شل شدن برای اتصال دهنده های رزوه ای
ماهیت اتصال رزوه جلوگیری از چرخش نسبی پیچ و مهره در محل کار است.روش های مرسوم ضد شل شدن و اقدامات ضد شل شدن زیادی وجود دارد.
برای بست های رزوه ای اتصال مکانیکی، عملکرد ضد شل شدن جفت اتصال رزوه ای نیز به دلیل شرایط مختلف نصب ناسازگار است.با در نظر گرفتن قابلیت اطمینان، صرفه جویی، قابلیت نگهداری و سایر عوامل، اقدامات ضد شل شدن مختلفی برای بست های رزوه ای اتصال مکانیکی در عمل اتخاذ می شود.
برای چندین دهه، مهندسان اقدامات مختلفی را برای جلوگیری از شل شدن بست های رزوه ای انجام داده اند.به عنوان مثال واشرها، واشرهای فنری، پین های اسپلیت، چسب، مهره های دوبل، مهره های نایلونی، مهره های گشتاور تمام فلزی و غیره را چک کنید، اما این اقدامات نمی تواند مشکل شل شدن را به طور کامل حل کند.
در زیر، ما سیستم‌افزار ضد شل شدن را از جنبه‌های اصل ضد شل شدن، عملکرد بست و راحتی مونتاژ، عملکرد ضد خوردگی و قابلیت اطمینان ساخت مورد بحث و مقایسه قرار می‌دهیم.در حال حاضر، چهار نوع فرم ضد شل شدن متداول وجود دارد:
اولین، اصطکاک شل استمانند استفاده از واشر الاستیک، مهره های دوتایی، مهره های خود قفل شونده و مهره های قفلی درج نایلونی و سایر روش های ضد شل شدن، برای تولید می تواند از چرخش نسبی اصطکاک مفصل جلوگیری کند.فشار مثبت، که با نیروهای خارجی تغییر نمی کند، می تواند در دو جهت محوری یا همزمان سفت شود.
دومین ضد شل شدن مکانیکی است.استفاده از پین استاپ، سیم و واشر استاپ و سایر روش‌های ضد شل شدن مستقیماً چرخش نسبی جفت اتصال را محدود می‌کند، زیرا استاپ نیروی پیش‌سفتی ندارد، هنگامی که مهره به حالت توقف باز می‌گردد. استاپ شل کردن می تواند کار کند، این در واقع شل نیست، بلکه برای جلوگیری از افتادن از مسیر است.
سوم،پرچین و ضد شل.هنگامی که جفت اتصال سفت می شود، روش های جوشکاری، پانچ و اتصال به کار گرفته می شود تا رزوه ویژگی های حرکتی خود را از دست بدهد و اتصال غیرقابل جدا شدن شود.عیب آشکار این روش این است که پیچ فقط یک بار قابل استفاده است و جدا کردن آن بسیار دشوار است.نمی توان از آن دوباره استفاده کرد مگر اینکه جفت اتصال از بین برود.
چهارم، ساختار شل است.این استفاده از جفت اتصال رشته از ساختار خود، شل قابل اعتماد، قابل استفاده مجدد، جداسازی قطعات راحت است.
سه فناوری اول ضد شل شدن عمدتاً به نیروهای شخص ثالث برای جلوگیری از شل شدن و عمدتاً با استفاده از اصطکاک متکی هستند و چهارمی یک فناوری جدید ضد شل شدن است که فقط به ساختار خود متکی است.
زمان ارسال: نوامبر-11-2021